یالثارات الحسین

- الله اسم پروردگار متعال و شامل جمیع اسماء و صفات اوست.

- الرحمن اشاره به رحمانیت و مهربانی عام خدا دارد که به همه‌ی مخلوقات و موجودات می‌رسد و رحیم اشاره به رحمت خاص او دارد که تنها مؤمنین مشمول آن می‌شوند. چه خوب است که ما هم مانند خدا مهربان باشیم و در درجه‌ی اول با همه‌ی مخلوقات او مهربان باشیم و در درجه‌ی دوم هرکس که ایمانش به او بیشتر است از مهربانی ما سهم بیشتری ببرد.

- ربوبیت صفت دیگر خداست که به معنای تربیت کننده و پرورش دهنده می‌باشد. او رب العالمین است یعنی تمام عالم هستی را او ایجاد و تربیت کرده و می‌کند. باید دانست که تمام حمدها و کرنش‌ها و سپاس‌ها تنها مخصوص چنین خدای قدرت‌مند و مهربانی است و به غیر از او هیچ موجود دیگری قابلیت ذاتی برای کرنش ندارد. ما نیز باید مانند او مربی باشیم و از وجود خودمان تا کسانی را که وظیفه داریم تربیت کنیم.

- از تکرار دو صفت الرحمن و الرحیم در ابتدای این سوره و دیگر سوره‌ها می‌توان فهمید که خدای‌تعالی بیش از هر صفت دیگری بر این دو صفت تأکید دارد و ما به هیچ‌وجه نباید از رحمت او نا امید شویم و بکوشیم تا در زمره‌ی مؤمنین از رحمت خاص خدا هم بهره ببریم.

- یوم الدین یعنی روز جزا، یعنی روز قیامت که همه به جزای اعمال خویش می‌رسند. و خدا مالک و صاحب اختیار آن روز است. بسیار جای امیدواری است که مالک آن روز خودش را الرحمن الرحیم معرفی می‌کند آن هم در ابتدای کتابش که با بشر تکلم کرده است. بنابراین اگر از ما بپرسند حسابرس روز جزا چه کسی است می‌توانیم با خیال آسوده بگوییم خدای رحمن و رحیم نه خدای غضبناک و عذاب کننده. و این نه بدان معناست که از فرجام نافرمانی او نهراسیم.

صفحات: 1· 2